Gościnnie: Wiedeń oczami Madziuli

Wiedeń wyszedł zupełnie przypadkiem, kiedy szukaliśmy jakiejś fajnej destynacji żeby Drim tam latał. I terminowo nam akurat Austria wyszła. Tak więc po świętach wybraliśmy się do Wiednia. Miałam ambiwalentne uczucia, bo z jednej strony bardzo lubię nowe miejsca poznawać ale z drugiej zima + samoloty = wielka niewiadoma. A dodając do tego jeszcze moje „szczęście samolotowe” to jak nie wulkan to śnieżyca, a warunki pogodowe w sam raz żeby zasypało … . Ale o dziwo obyło się bez nieprzyjemnych niespodzianek (może wreszcie przełamała fatum latania). 

Wiedeń jest dużym miastem i te nasze trochę ponad 2 dni to trochę za mało, żeby zobaczyć wszystko co zobaczyć chcieliśmy. Pierwsze wrażenie to ogrom japońskich turystów, tylu skośnookich w jednym miejscu jeszcze nie widziałam. Już nie wspominając o tylu oryginalnych torebkach Chanel, D&G, Gucci na ramieniach. Drugie co jest moim zdaniem charakterystyczne dla tego miasta to monumentalność budowli (tych w centrum miasta): opera, biblioteka, muzea czy ratusz to zacnych rozmiarów budowle pięknie prezentujące się zazwyczaj na łonie mniejszego lub większego parku. Trzecie co się rzuca w oczy w Wiedniu to cesarzowa Sisi. Jakby na to nie patrzeć jest Ona niezłym marketingowym wabikiem tego miasta.

Największe wrażenie zrobił na mnie Pałac Schönbrunn. U nas w Białymstoku też mamy pałac z tym że Pałac Branickich, jednak ten w Wiedniu to z rozmachem sobie strzelił wtedy panujący ogrom pałacu, wielkość ogrodów przypałacowych i jeszcze to coś na wzór bramy tryumfalnej na wzgórzu naprzeciwko pałacu. No mieli rozmach nie powiem. Pięknie tam jest nawet zimą, choć chciałabym tam kiedyś jeszcze raz być wiosną lub latem, kiedy drzewa będą zielone a trawniki ozdobione kolorowymi klombami.

A oto Wiedeń moimi oczami:

M.

Miło mi, że mogliśmy Cię gościć na naszym blogu :)